پرویز کردوانی با اشاره به آغاز عملیات مالچ پاشی در محمدآباد ریگان، اظهار داشت: بارها و بارها در مصاحبه‌ها، جلسات و سمینارها اعلام کردم که مالچ پاشی خیانت بزرگ به زمین و مردم است.
پدر علم کویر شناسی ایران با بیان اینکه مالچ یعنی پوشش و مالچ نفتی از سال 1342 از لیبی به ایران وارد و اولین‌بار در بوئین زهرا مورد استفاده قرار گرفت تصریح کرد: استفاده از مالچ نفتی 13 عیب دارد.
وی با بیان اینکه تبدیل نفت به قیر برای تولید مالچ نفتی هزینه‌بر بوده و نیازمند کارخانه وهزینه‌های زیاد است گفت: علاوه بر همه اینها برای پاشیدن مالچ نیازمند استفاده از ماشین‌های مخصوص است.
کردوانی گفت:وقتی که مالچ نفتی در منطقه‌ای پاشیده می‌شود گویی تمام آن منطقه سوخته شده است که این نه‌تنها یک طبیعت زشت را به وجود می‌آورد که کاملا برای محیط زیست مخرب است.
وی با بیان اینکه وقتی که مالچ نفتی پاشیده می‌شود ضریب حرارتی منطقه بالا می‌رود اظهار داشت:در مناطق مالچ پاشیده شده وقتی که باد می‌وزد هوای داغ و ریگ داغ می‌آورد.
فلزات سنگین سمی در مالچ نفتی وجود دارد
چهره ماندگار علم جغرافیای کشور با اشاره به اینکه در این مناطق وقتی که باد می‌وزد بوی نفت سوخته می‌آید که این خود سرطان‌زا است تصریح کرد: با پاشیدن مالچ همه موجودات و حیوانات زیر خاک از بین رفته و حتی گیاهان آن منطقه را هم خشک می‌کند.
وی با اشاره به اثرات سوء مالچ برای مردم منطقه تاکید کرد: در این ماده نفتی فلزات سنگین سمی وجود دارد که عوارض آن شامل مردم همان منطقه می‌شود.
پدر علم کویر شناسی ایران عنوان کرد: با پاشیدن مالچ اگر بارندگی هم صورت بگیرد دیگر این مالچ هیچ استفاده‌ای ندارد زیرا چاله‌ها و منافظ زمین بسته می‌شود و آب به داخل زمین نفوذ نمی‌کند و تبخیر می‌شود.
کردوانی با بیان اینکه اگر این مالچ نفتی بد پاشیده شود یعنی در جایی زیاد پاشیده شود ضرر زیادی را به همراه دارد گفت: مالچپاشی در اطراف روستاها اشتباهی جبران‌ناپذیر است.
وی با بیان اینکه وقتی که مالچ پاشیده شد دیگر کسی نباید در آن محیط راه برود و حضور پیدا کند، افزود: با همه این هزینه‌های سنگینی که برای مالچپاشی می‌شود آثار مالچپاشی در طی سه سال از بین رفته و فایده‌ای ندارد.