نمک خوراکی، یک ماده شیمیایی متبلور ، شورمزه و بدون بو می باشد که عمدتا از کلرید سدیم تشکیل شده است. سدیم موجود در نمک، نقش اساسی در حفظ تعادل اسید و باز ،تنظیم حجم پلاسما ، انتقال پیام های عصبی و کارکرد مناسب عصبی، عضلانی بدن دارد.
توصیه مجامع بین المللی آن است که کل نمک مصرفی روزانه افراد (شامل نمک آشکار و پنهان )، باید کمتر از پنج گرم باشد. لازم به ذکر است که به سبب فقر شدید ید در آب و خاک کشور ما و همچنین وجود ناخالصی های فراوان از جمله فلزات سنگین در منابع نمک، همان میزان اندک مصرفی روزانه نیز حتما باید از نوع یددار و تصفیه شده باشد.
با تمام این احوال، میزان مصرف نمک در کشور ما 2 تا 3 برابر مقدار مجاز برآورد شده است. نتایج تحقیقات و بررسی های علمی نشان داده که دریافت زیاد نمک، علاوه بر افزایش فشار خون اثرات زیانبار دیگری نظیر افزایش احتمال بروز سکته قلبی، سرطان معده و آسم را نیز به همراه دارد.
همچنین، مصرف زیاد نمک سبب جدا شدن کلسیم از استخوان ها و دفع آن از ادرار می شود و از همین رو زمینه ساز بروز پوکی استخوان می گردد. بنابراین برای کاهش خطر پوکی استخوان ، مصرف نمک باید کاهش یابد.
در حال حاضر برخی از تولیدکنندگان اقدام به تهیه نمک های کم سدیم نموده اند که در آنها، بخشی از کلرید سدیم با کلرید پتاسیم جایگزین شده است. اگرچه اینگونه نمک ها برای برخی افراد و بیماران از جمله مبتلایان به فشارخون مناسب هستند، هرگز نمی توان مصرف آن ها را برای عموم جامعه توصیه نمود، چرا که استفاده از این نوع نمک برای برخی بیماران، از جمله مبتلایان به بیماری مزمن کلیه که رژیم غذایی آن ها باید محدود از پتاسیم باشد، بسیار زیانبار خواهد بود.
این نکته از آن جهت حائز اهمیت است که تنظیم تعادل پتاسیم اضافی خون به طور کامل فراهم نیست. بنابراین، مصرف منابع پتاسیم از جمله نمک های حاوی کلرید پتاسیم، برای این بیماران مناسب نخواهد بود. بر این اساس، به منظور جلوگیری از خطرات احتمالی مصرف نمک های پتاسیم مصرف آن ها صرفا باید تحت نظر و با تجویز پزشکان صورت گیرد؛ و توزیع این نوع نمک ها نیز ترجیحا باید از طریق داروخانه ها انجام شود.
بطور کلی نمک باید به مقدار بسیار کم مصرف شود و همان مقدار کم نمک نیز فقط از نوع تصفیه شده یددار باشد.
انتهای پیام/*