به گزارش تابناک کرمان، هرساله پس ازبارندگیهای شدید جاری شده و از مسیر عریض پنجاه تا چهارصد متریم به دشت منتهی میشدهام. قنات بندر والی آباد را که دراولین آبراههام قراردارد بخوبی میشناسم تحولات وتغییرات آبدهی آنرا بیاد دارم. چاههای میله ای و مظهر این قنات در موقعیتی قرار دارند که خوشبختانه از خطراتم دور هستند.
مادرچاه وچاههای میله ای قنات آنجوجکی در بسترم قرار دارند. پس از هر بارندگی بخشهایی از کوره قنات ویا چاهها را تخریب مینمایم، بتدریج که از کوهستانها فاصله میگیرم از روی کوره قنات عباس آباد عبور و مزاحمتی برای آن ندارم، در ادامه مسیر از کنار مادر چاه , چاههای میلهای و مظهر قنات کهن بلند عبور کرده و گاهأ در بعضی ازسالها که آبدهیام زیاد باشد, به آنها گوشمالی میدهم، کم کم به دوراهی میرسم که رودخانه گورشکن هم به من اضافه شده و در مواقع سیلابی قدرت بیشتری پیدا کرده ولی چون عرض رودخانه قابل بود پخش میشدم و کمترخسارت داشتم. پس از عبور از مجاورت روستاهای گینه کان، حسین آبادترابی، الله آباد، سه نخ از قنات تروده ازم عبور نموده ودر جایی بنام ارودگاه ارتش مظهر و به کانال انتقال آب سرآسیاب اضافه میگردید.
تمام مواردی که بیان نمودم از بیست سال قبله، کم کم دانه بندی ارزشمند مصالحی که در سرتاسر مسیر بیست کیلومتری داشتم ، سودجویان را وادار نمود که دنیای بسیار قشنگ و زیبای مرا که همواره بازدید، تفریح و گردش گردشگران را داشت، دستبرد اولین معدن شن و ماسه را به گودالهای با عمق بیست و سی متری تبدیل نموده، و هر گردشگری را از این منطقه فراری دادند. کار به اینجا ختم نشده راه افتادن این معدن و آن معدن و بی ریخت نمودن شرایط طبیعی و زیبای من به آنجا رسید که به نخهای فرعی قنات تروده هم رحم نکردند. تعجبم در اینکه که تمامی شکایات و پیگیریهای آنها که سابقه تاریخی و نعمات مرا میدانستند، کاربه جائی نبرده و آثاری از بازدید کنندهای قدیمی را نمیبینم.
در آنطرفم هم تمامی زبالههای ساختمانی که مشخص نیست از کجا جمع آوری نمودهاند و تحت چه مجوزی و برنامهای زمینهای بکر و دست نخوردهای که هر ساله مهد رویش بهترین گیاهان بوده، خاکریزی نموداند.
وقتیکه بخود می اندیشم، میبینم همه این بلایا از زمانی شروع شد که منطقه پایین دست مرا که روستای سرآسیاب فرسنگی بود به منطقه4شهرداری کرمان ملحق نمودند. حالا ازهمگی شماها که از کنار من عبور میکنید بیاعتنا به من هستید کمی بیشتر تأمل نمائید و با مرور خاطرات گذشتهام اگر در توانتان هست راه حلی پیدا کنید، تا بیشتر از این بیچهره و بیآبرویم ننمایند.
انتهای پیام/حسن اشرفگنجوئی