به گزارش تابناک کرمان، روستای سرآسیاب فرسنگی را با قدمت تاریخی بواسطه آسیاب‌های آبی، باغ‌های میوه، کشت و کارها، قنوات، منطقه کوهستانی، بندرولی آباد همه مردم کرمان به خوبی می‌شناسند. مناطق کوهستانی ممتد وگسترده مشرف به روستاهای، ده بالا، گیشین، گینه‌کان، یا ده یا سایی را کوهنوردان شناسایی و گاهاً به عنوان مسیر عبور انتخاب می‌نمایند. بالا بودن میزان بارندگی و نیز گسترده بودن منطقه کوهستانی همیشه سیل و سیلاب‌های گاهاً مخرب به دنبال داشته، برای مسیر سیلاب‌ها طبیعت رودخانه‌ای متناسب با نیاز تنظیم و کلیه روان آبها را از مجاورت باغ بیرم آباد و تخت دریاقلی بیگ به پهنه زمین‌های مسجد صاحب‌الزمان از یک طرف و از طرف دیگر به دشت کرمان - ماهان هدایت می‌شدند.
در مسیر رودخانه اصلی که به مسجد صاحب‌الزمان منتهی می‌گردید ، خانه‌سازی و جاده‌سازی رونق گرفت ، به طوری که مسئله سیل و رودخانه به طور جامع فراموش گردید. کم‌کم سرآسیاب فرسنگی از حالت روستا بودن خارج و منطقه چهار شهر کرمان گردید. از آن به بعد شهر شدیم و بر این خیال که همه‌ی مسائل را در ارتباط با سیل رودخانه‌های مناطق کوهستانی را شهرداری کرمان کنترل می‌نماید. اولین قدمی که شهرداری پس از الحاق سرآسیاب به شهر کرمان برداشت مجوز چند معدن شنشویی در رودخانه فصلی مشرف به سرآسیاب صادر و پیمانکاران با چنان سرعتی گودالهایی ایجاد نمودند ، که هر ساله پس از آبگیری از آب سیلاب‌ها به غیر از مزاحمتی که از جهت تفریح گاهی ایجاد نمودند ، جان دامها و آدمهای که از آنجا عبور می‌کردند هم به خطر انداختند. در نتیجه سیلاب‌ها جایگاهی پیدا کردند و خانه‌ها و جاده‌های مسیر رودخانه حالت عادی برای ساکنان و منطقه پیدا کرد. کم کم فشار زباله‌های شهری شهرداری را وادار نمود که از گودال ها به عنوان زباله دانی استفاده نماید. و تا حدودی جایگزینی برای مصالح برداشت شده پیدا کرد. به عبارت دیگر شهرداری کرمان همیشه به رعایت حال خود فکر کرد و مسئله گذشته، دبیهای سیلابی و مسیر رودخانه ای که تبدیل به منازل مسکونی و جاده ارتباطی شده است فکر نکرد. یا نخواست که به این موضوع فکر و برای خطرات احتمالی سیلاب ها چاره‌اندیشی نماید. امروز هرآنچه که در دروازه قرآن شیراز پیش آمد و دل هر انسانی را شکست ، مگر چیزی غیر از بی‌توجهی شهرداری نبوده؟ آیا بهترنیست که شهرداری کرمان این مسئله را برای ناحیه چهار شهر کرمان و بخصوص منطقه سابق سرآسیاب را به دقت مورد ارزیابی و برای آن راهکار اجرایی پیدا نماید.
انتهای پیام/حسن اشرف‌گنجویی