اين اصل اساسي و خدشه‌ناپذير نظام طبيعت است، اصلي که حتي اگر اخلاقي و منصفانه به نظر نيايد اما واقعيت دارد و نبايد فراموش کنيم ما جزيي از نظام طبيعت هستيم. قوي بودن اگرنه، شرط کافي، براي زندگي بهتر دست‌کم مهمترين شرط آن است و اين در جوامع بشري بيش از آنکه جنبه فردي داشته باشد خصلتي جمعي است. هر گروه، طبقه و جامعه‌اي که بتواند اهرم‌هاي موثر بر سرنوشت خود را در دست بگيرد بي‌ترديد جامعه‌اي بالنده‌تر، و خوشبخت‌تر خواهد بود و در غير اينصورت وابسته، فقير و بي‌اهيمت‌تر به نظر مي‌رسد.
ما کرماني‌ها به واسطه‌ي بعضي رخدادهاي تاريخي، ويژگي‌هاي خاص فرهنگي وحتي شرايط جغرافيايي که در آن زيست مي‌کنيم به اين اصل بسيار مهم آنطور که بايد اهميت نداده‌ايم. همين است که زمام کار خود و اهرم‌هاي قدرت را به کساني واگذار نمي‌کنيم که واقعا خدمتگزار و کارگزار ما باشند. همه‌ي ما تلخي اين واقعيت را تجربه کرده‌ايم بخصوص زماني که براي انجام کار و رفع مشکلي به نهاد و يا فردي مراجعه مي‌کنيم که با راي خود ما به صورت مستقيم يا غير مستقيم صاحب قدرت و جايگاه شده. بيشتر متصديان امور هر چند که در سخن و در مجامع عمومي خود را متواضع نشان مي‌دهند، اما وقتي به دفترشان مراجعه مي‌کنيم به ناگاه خود را بي‌دفاع‌تر از آنچه که فکر مي‌کنيم، مي‌بينيم و فردي که پشت ميز نشسته را عاليجنابي مي‌يابيم که ما در حال تلف کردن وقتش هستيم و بايد دستپاچه و از روي شرمندگي هرچه سريع‌تر تقاضاي خود را بيان نمائيم و البته توقع حل مشکل خود را هم نداشته باشيم که در صورت اصرار مزاحمي تلقي خواهيم شد که اگر به تذکرات و اخم و تخم‌ها وقعي ننهيم حتما با قدرت قهريه مواجه خواهد شد. شايد يکي از دلايل پنهان پر رنگي اين پديده در شهر ما عدم اعتماد به نفس‌مان باشد. عاملي که باعث شده ما حتي به غريب‌پرستي مشهور شويم. چرا که هر کس را که مثل خودمان باشد همسايه ما، اقوام ما و يا دوست ما باشد را قبول نداريم و نمي‌توانيم بپذيريم يکي درست شبيه ما منتخب ما باشد و در شرايط مساوي و يا حتي وقتي يکي از خود ما شايستگي بيشتري دارد به لحاظ عادتي و روحي ترجيح مي‌دهيم. آن کس که ناآشناتر است زمام کارها را بدست گيرد. اين امر روز به روز ما را ضعيف و ضعيف‌تر مي‌کند و در واقع ما خودمان، خودمان را حذف مي‌کنيم امروز ما همسايه‌مان را و فردا او ما را. طبيعي است در اين ميان عده‌اي با بهره‌مندي از اين موضوع روز به روز جايگاه خود را محکم‌تر و ما را در شهر خودمان تبديل به غريبه‌اي بنمايند که به هيچ عنوان احساس غرور نمي‌نمايد.
انتهای پیام/*