«تابناک»، حسن عباسی؛ عرفا و بزرگان اخلاق ، مناجات و گریه‌هایشان را می‌گذارند برای نیمه شبها که دیگران خوابند و در خفا و پنهان از دیدِ دیگران با خدای خود مناجات می‌کنند.
بزرگان دین در طول روز به کار و فعالیت ، به امور خانواده و جامعه‌ی خود می‌پرداختند. نیمه شبها با خدای خود راز و نیاز می‌کردند.
رزمندگان هشت سال دفاع مقدّس که براستی اسوه‌ی اخلاق و عرفان بودند. گروهی از آنها ره ۱۰۰ ساله را یک شبه پیمودند و اکنون «عند ربّهم یرزقون» هستند از سنگرها ، خاکریزها ، یاران و همسنگران فاصله می‌گرفتند و در دل صحرا ، کوه‌ها به مناجات می‌پرداختند و گریه‌ها و مناجات خود را در مقابل دیگران به نمایش نمی‌گذاشتند.
اکنون در میان مسئولان، تظاهر به «دینداری و خدا ترسی» ، «راز و نیازِ» با خدا گویی آپشنی است که می‌توانند با چاپ اطلاعیّه یا نصب بنر و یا سنجاق به خود اضافه کنند تا ادای عرفا و صالحین را در بیاورند.
افرادی که امور کاری مربوط به خود را به درستی انجام نداده و به دلیل کم‌دانی و بی‌توجهی جان بسیاری از همکاران سازمانی و مردم را گرفته یا در معرض خطر قرار داده‌اند اکنون ژست عرفا و صالحین را به خود گرفته و در این راستا «ریا و تظاهر» را به اوج رسانده‌اند.
وزیر بهداشت پوستری تبلیغاتی از مناجاتش با خدا را منتشر کرده و از «مناجات نمکیّه» با هزینه‌ی بیت المال رونمایی کرده است.
ایشان در راز و نیازشان با خدا عباراتی را بیان فرموده‌اند که عقل از سر آدمی می‌پرد. در ابتدای مناجات نمکیّه آمده است که خدایا مردمم را از شرّ این بیماری که نقشی در ایجاد آن نداشته‌اند محافظت فرما ، گویی مردمان سایر کشورها در قالب یک کنسرسیوم جهانی و به عمد همگی «دست در دست» هم این ویروس را خلق کرده و کشورهای همسایه و غیر همسایه همه متّهم به دست داشتن در خلق این ویروس هستند ، درود بر تو ای «لوئی پاستور دوران نمکی بزرگ» با این کشف بی‌بدیل...
در قسمت دیگری از مناجات نمکیّه ، جناب نمکی خطاب به خدا می‌گوید اگر به خاطر من اینکار را نمی‌کنی به خاطر شهدا و مادران و خانواده‌های شهدا این کار را بکن. چگونه به خود اجازه می‌دهی که خودت را با شهدا و مادران شهدا مقایسه کنی و نام آنها را ببری. در ادامه‌ی "مناجات نمکیّه" جناب نمکی خطاب به خدا می‌گوید:
«این کشور که جوانانش دست و پا و چشم خود را داده‌اند و اکنون در سراهای محقّر خود غنوده‌اند سزاوار این بیماری نیست»
یعنی خدا نمی‌داند چه چیزی برای مردمان سزاوار است و چه چیزی نیست و جنابشان باید به خدا در این زمینه تذکّر دهند و به دنبال آن از سرای محقّر جانبازان یاد کرده‌ای..
جناب نمکی مطّلع باشند که اتاق محقّرِ یک آسایشگاه که یک جانباز شیمایی یا «اعصاب و روان» و یا قطع نخاعی در آن سکونت دارد و یا خانه‌ی کوچکی که جانبازی به همراه خانواده‌اش در آن زندگی می‌کند هزاران برابر مقدّس‌تر و نزد خدا عزیزتر از کاخ‌هایی است که حضرتعالی و رئیس جمهورت در آنها جلسه و میتینگ برگذار می‌کند.
حضرت امام فرمودند «نگذارید رزمندگان جهاد مقدّس در پیچ و خم مشکلات روزمره به فراموشی سپرده شوند که در این صورت کار این انقلاب تمام است»
جانبازان عزیز و مدافعان واقعی انقلاب مظلومانه و بی ادّعا در سنگرهایشان در حال خدمت‌گذاری هستند و از همان سراهای به زعم شما محقّرشان بزرگترین و بهترین کارها را برای نظام و کشور خود انجام می‌دهند ، شما لطفی کنید و نگاهی به عملکرد عقیمی که دارید بیندازید در حوزه‌ی وزارتخانه خودتان و ببینید با بی‌برنامگی و سوء مدیریّت شما چه شرایطی به حوزه‌ی بهداشت و درمان این کشور و این مردم تحمیل شده است.
جناب نمکی با این ژست‌ها نه عارف می‌شوی و نه نزد خدا و بندگانش به منزلتی خواهی رسید. جناب نمکی کاش در مناجات خود توبه می‌کردی و از خدا به خاطر «قصور و کوتاهی» در انجام کارهایت طلب بخشش می‌نمودی و کاش از مردم کشورت بابت کوتاهی ها و دروغهایت حلالیت می‌طلبیدی...
انتهای پیام/*