این روزها با وجودیکه سخت گیری ها چه از سوی مردم و چه از سوی دولت نسبت به رعایت مسائل پیشگیرانه کرونا کاهش یافته است اما همه می دانیم که این بیماری تاثیرات بیشمارش را بر زندگی و اقتصاد مردم گذاشته و مشکلات زیرساختی اقتصاد را نیز بیشتر عیان کرده است. در عین حال با افزایش لجام گسیخته قیمت ها خصوصا در بخش مواد خوراکی زندگی به عموم مردم سخت تر شده است. در این شرایط استرس بیماری کرونا زیر سایه ی استرس وضعیت اقتصادی و روند صعودی قیمت ها قرار گرفته است تا مردم بیش از هر چیز مرتبا وضعیت جیب خود را برای خریدهای روزانه ارزیابی کنند.
اگر برای یک خرید معمولی به سوپر مارکت محله خود و یا یکی از هایپرمارکت های برآمده در سطح شهر مراجعه نمایید متوجه می شوید به حداقل یکصد هزار تومان برای برای یک خرید معمولی و کم حجم نیاز دارید. خریدی که عمربقای اقلام خریداری شده و میزان آن بسیار محدود است و اقلامی مانند لبنیات و بیسکوییت و تخم مرغ و کمی مواد شوینده برای یکی دو روز یک خانواده سه تا چهار نفره را در بر می گیرد. حالا هرچه خرید افزایش یابد مقدار وجه پرداختی به صورتی باورنکردنی افزایش می یابد و اگر مهمان داشته باشید رقم قابل توجهی از درآمدتان بر سر همان مهمانی هزینه خواهد شد.
در این حال خرید میوه هم که داستانی به همین صورت دارد و خرید حداقلی میوه و وسایل یک سالاد معمولی هزینه ای حدودا 100 هزارتومانی روی دستتان خواهد گذاشت آن هم اگر در خانه تنها نباشید تنها برای یکی دو روز کفاف خواهد داد. چندی پیش هم خبر آمد قیمت میوه ها با کنترل و نظارت بیشتر یکسان سازی می شود اما ظاهرا چنین طرح و دستورالعمل هایی اساسا در وضعیت تغییر آنچنانی ایجاد نمی کند. دی ماه سال گذشته بود که مرکز آمار ایران در گزارشی اعلام کرد تورم برخی اقلام خوراکی مانند گوشت و سبریجات به ۷۰ درصد رسیده است اما این در حالیست که حالا نگاهی گذرا به قیمت مواد غذایی در مغازه‌ها حاکی از رسیدن تورم مواد خوراکی به بیش از ۱۰۰ درصد است.
حالا حساب کنید خانواده ها به جز این هزینه های دیگری از جمله نیاز به خرید گوشت قرمز و سفید، البسه، هزینه های آموزشی و درمانی و موارد متعدد دیگر را دارند و اگر حقوق یک فرد را در حال حاضر بین سه تا چهار میلیون تومان هم در نظر گرفته شود روز به روز سفره او کوچک و کوچکتر خواهد شد. این در حالیست که کیفیت زندگی او نیز به همین صورت کاهش خواهد یافت و شرایط ادامه زندگی معمولی از بین خواهد رفت.
قیمت مواد اولیه نیز به دلیل افزایش افسارگسیخته قیمت دلار و سختی واردات آنها افزایش قابل ملاحظه ای یافته است و اینها در کنار هزینه های بالای حمل و نقل در مورد وضعیت قیمت ها در آینده به هیچ عنوان نویدبخش نیست. این در حالی است که جمعیت بالایی از مردم کشور یا درامد ثابت دارند و یا در بحبوحه وضعیت برآمده از شیوع کرونا بخشی از درآمد خود را از دست داده اند.
باید گفت در این شرایط دولت و نهادهای ذیربط در ایران باید مسئولیت وضعیت موجود را بپذیرند و برای رفع مشکلات چاره اندیشی کند. اینکه قرار باشد با وعده و حرف، ایجاد وضعیت بهتر را به آینده حواله داد دردی از مردم دوا نمی کند و تبعات روانی و مشکلات رو به تزاید خانواده ها در گذر از گردنه سخت امروز نباید فقط دامن شهروندان را بگیرد در حالیکه رانت های اقتصادی همچنان برقرار و افرادی با دسترسی به این رانت ها جیب خود و فرزندانشان را پر می کنند و وقعی به شرایط رو به افول زندگی مردم نمی نهند.
در این مورد باید گفت حتی اگر ترس از کرونا و تبعات آن را در میان مردم به هر دلیل رو به کاهش بدانیم و بدانیم که بسیاری برای گذران زندگی روزمره خود دیگر حتی حاضر شده اند به سخت ترین شرایط و عوارض این ویروس فکر هم نکنند، چیزی بدتر از کرونا روح و روان و جسم مردم خصوصا طبقه متوسط به پایین جامعه را هدف قرار گرفته که تبعات آن به این سادگی قابل چشم پوشی نیست. استرس سخت تر شدن زندگی و کوچکتر شدن سفره خانواده ها استرسی به مراتب شدیدتر از کرونا برای بسیاری از مردم دارد که زندگی معمول جمعیت زیادی از ایرانی ها را هدف قرار گرفته است... دیگر با حرف و اقتصاد دستوری، امیدی به بهبود آن نیست و به نظر می رسد باید فکری اساسی و با نگاهی آینده و کلان نگر و بر پایه منافع ملی داشت و با نظارت سختگیرانه بر رفتار اقتصادی آنهایی که به منابع اطلاعات اقتصادی کشور دسترسی دارند راه برای فسادهای احتمالی بسته شود.
منتشر شده در نشریه امید کرمان
انتهای پیام/*