كرونا باعث افزايش تقاضا براى جراحى زيبايى در جهان شد.
اين خبر حقيقت دارد اما تفسير آن حكايت از واقعيتى چند لايه ميدهد...
چرا جراحى زيبايى در جهان كه مشترى آن هم غالباً زنان هستند با كرونا رونق بيشتر يافت؟
مگر زيبايى كالاى تجمع و نمايش نيست؟
كرونا كه نمايش زيبايى را با حذف تجمعات مانع شد پس مشتريان، زيبايى بيشتر را براى كجا ميخواهند؟
فارغ از جنبه اضطراب و افسردگى كه عده‌ای را به سمت نیاز به زیبا شدن برای کاهش اضطراب و وسواس بدنی میبرد...
گاهی فراغت بیشتر و ساعات بیکاری را موجب توجه بیشتر به خود عنوان میکنند.
از اینها گذشته اگرچه جراحی زیبایی به همه جوارح گسترش یافته اما هنوز صورت مرکز جراحی زیبایی ست و شاید عکسهای مجازی و روابط تصویری ارزش صورت را بر بقیه بدن افزایش داده باشد!
این قبلا هم در فزونی لوازم آرایشی در ممالکی محجوب و مستور كه صورت تنها محل عریان زیبایی بود دیده میشد.
حتی چشم به عنوان تنها محل زیباتر بودن در کشورهای با روبنده یک محل مانور هنر مشاطه بود.
اما بعد ناگفته این رغبت را باید در توجه بیشتر به تن زیبا در استفاده اقتصادی دید!
آیا ارزش درآمد زایی تن خودش را با اندیکاتوری به نام زیبا شدن نشان نمیدهد؟
وقتی برای تن انسان پول بیشتری از مغزش داده میشود، بعید نیست زیباتر شدن ارزش سرمایه‌گذاری داشته باشد...
«اجازه بر اجاره تن» يك اتفاق حقيقى در تسليط مالى ست و شايد محل معامله شده باشد...
شاید کرونا با تعمیق و‌انتشار فقر و فحشا نیاز به معامله با بدن زیباتر را بیشتر کرده باشد؟
پری رو تاب مستوری ندارد...
و همین و هیچ بیشتر...
انتهای پیام/*