در دو روز گذشته، دو بخشنامه از سوى دو معاونت درمان و آموزش پزشکى صادر شد تا وضعیت اعزام به طرح دستیاران را روشن کند. دو بخشنامه اى که یک نگاه کلى کافى است تا دریابیم بدون هماهنگى و حتى بدون ارتباط میان دو معاونت تهیه شده اند. اگر از سرگردانى که این بخشنامه‌ها براى دستیاران ایجاد کرده هم بگذریم، این روش تصمیم گیرى نشانه اى آشکار و خطرناک از بیمارى و ناکارامدى نظام تصمیم ساز این وزارت خانه است. توجه شما را به نکاتى کوتاه در مورد این بخشنامه‌ها جلب میکنم:
در بخشنامه معاونت اموزشى حضور زودهنگام در طرح و معافیت از آزمون گواهینامه را منوط به اجازه گروه آموزشى و قبولى در آزمون ارتقاى سال گذشته نموده، اما در نامه معاونت درمان محدودیتى بجز نوع رشته براى انتخاب گزینه شروع در ٧٢ ساعت نیامده است.
در نامه معاونت آموزشى، حضور زودهنگام در محل طرح بعنوان "طرح اضطرارى" و جزیى از دوره آموزشى ذکر شده ولى در نامه معاونت درمان به نظر میرسد این دوره جزیى از طرح ضریب کاى فرد محسوب شده و یک ماه از زمان طرح او میکاهد.
معاونت درمان در برابر شرایط فارغ التحصیلى دستیاران سکوت کرده و عملا تعیین تکلیف آنرا به معاونت آموزشى واگذار کرده، اما همزمان با صدور اجازه انتخاب گزینه شروع طرح در ٧٢ ساعت عملا دست معاونت آموزشى را براى ایجاد محدودیت بسته است.
صدور دو بخشنامه بالا در فاصله ٢٤ ساعت از دو معاونت یک وزارت خانه نشانه اى بسیار جدى از آشفتگى و ازهم گسیختگى نظام تصمیم ساز در این وزارت خانه است. از این بخشنامه‌ها اینگونه به نظر مى رسد که دکتر نمکى بعنوان تصمیم گیر نهایى و عالیترین مقام، کنترل چندانى بر معاونت هاى زیر دست خود نداشته و آن‌ها به مثابه جزایر مستقل از هم عمل مینمایند. مساله اى که در شرایط بحرانى این روزهاى کشور، میتواند بیش از همیشه آسیب زا و خطرناک باشد.
انتهای پیام/*