پس از اینکه خاورمیانه در آتش و خون غوطه ور شد و بلای داعش هم بر این آتش و خون افزوده شد مردمان کشورهایی که در این آتش و خون گرفتار شده اند دست به مهاجرت زدند عده ای در کشورهای همسایه اسکان یافتند، و با کمک سازمان ملل غذا برای آنها فراهم شد تا از گرسنگی تلف نشوند و عده ای هم از همان ابتدا خطر کردند و همه چیز خود را دادند تا از راه های خطرناک خود را به کشورهای توسعه یافته برسانند تا شاید آینده ای بهتر داشته باشند، در طول مسیر بیشتر این پناهجویان در دریاها غرق شدند و یا در کامیون های یخچال دار یخ زدند و تلف شدند. حال هدف از این مقدمه، شرایط و چگونگی مهاجرت پناهجویان است.
خاورمیانه جدید در مرحله گذار قرار گرفته است
و جوانان در بحران هویت قرار دارند. از طرفی با توجه به شکاف نسلی از هویت
گذشته خود عبور کرده اند و سیاسیون و
رهبران جوامع هم نتوانسته اند جوامع خاورمیانه را با ارزش های جوامع مدرنیته تطبیق
دهند. و انقلاب الکترونیک و ارتباطات هم مزید بر علت شده و بر شدت بحران هویت
افزوده است.
بیشتر تحلیل گران و مفسرین با موضوع بحران هویت اتفاق نظر دارند و
تحقیقات مفصلی انجام یافته تا این مسئله مهم و بنیادی را حل و فصل نمایند. ولی تا
به امروز نتوانسته اند این مسئله بنیادین را حل و فصل نمایند و حل و فصل نخواهد شد.
در مقابل جهانی شدن با انقلاب عظیم ارتباطات نمی توان مقابله کرد بلکه باید ارزش های منطقه ای خود را با ابزار جدید تطبیق و آبدیت نمود و این مسئله کار فرهنگی شبانه روزی را طلب می کند که متاسفانه رهبران جوامع خاورمیانه این مسئله را به ورطه فراموشی سپرده اند.
در هر روی بحران هویت مهمترین چالش در عصر ماست برخی از
تحلیلگران فکر می کنند که قدرت های بزرگ در خاورمیانه دنبال انرژی هستند، و می
خواهند نفت و گاز خاورمیانه را به یغما ببرند. اگر در اوایل قرن بیستم چنین تحلیل
می کردند، قبول می کردیم و تحلیل خوبی بود ولی در عصر حاضر مسئله اصلی هویت و هویت
نوین است.
رهبران کشورهای صنعتی با اینکه بیش از 90 درصد سرمایه اقتصادی دنیا را دارا هستند ولی در سرمایه فرهنگی و خصوصا در مسئله هویت هنوز نتوانسته اند گلوبالیزیشن یا همان جهانی شدن را نهادینه کنند. چون ریشه اصلی در فرهنگ و تمدن هزاران ساله خاورمیانه استوار است.
آیا تحلیلگران و رهبران جوامع خاورمیانه به وضوح نمی بینند که هر روز با بلای داعش تمدن خاورمیانه را با توپ و تانک با خاک یکسان می کنند؟ چرا رهبران کشورهای صنعتی که از این میراث گرانبها در موزه هایشان با امنیت بالایی حفاظت می کنند ولی در مقابله تخریب تمدن عظیم در خاورمیانه سکوت کرده اند و فقط به یک خبر بسنده می کنند؟
بازگشت کشورهای صنعتی به خاورمیانه و شکل گیری خاورمیانه جدید برای نفت و گاز خاورمیانه نیست، بلکه برای به یغما بردن تمدن خاورمیانه و شکل گیری هویت نوین در دنیاست. تئورسین ها در کشورهای صنعتی کاملا می دانند با داشتن سرمایه اقتصادی هنوز نمی توانند تئوری جهانی شدن را در دنیا نهادینه کنند و لزوم نهادینه شدن این سیاست بر مبنای فرهنگ و هویت نوین است.
در حالی که رهبران جوامع در خاورمیانه در حال زورآزمایی باهم هستند، پناهجویان خاورمیانه را کشورهای اروپایی و حتی آمریکا اسکان می دهند و دروازه "تمدن جدید" را گشوده اند و حتی دلسوزانه از آنها استقبال می کنند. همگان می دانند که در زمان آتش و خون اگر کسی به داد کسی برسد هیچ زمان این کمک از ذهن فرد و جامعه بیرون نمی رود و این کمک و استقبال کشورهای صنعتی از پناهجویان در طول تاریخ ماندگار خواهد شد و این مرجعیت تمدن از خاورمیانه به غرب انتقال خواهد یافت.
شکل گیری این هویت نوین در غرب به دست پناهجویان خاورمیانه اتفاق می افتد و حتی مردمان خاورمیانه هم از این عمل خوشحال هستند؛ که کشورهای صنعتی پناهندگی به آنها می دهند و حتی رهبران جوامع صنعتی برای این پناهجویان درصدد شغل هم هستند.
رهبران خاورمیانه به هوش باشند که این سیاست با سرعت سرسام آوری در حال شکل گیری است اگر مردمان خاورمیانه از این بحران هویت عبور کنند و هویت نوین غرب را بپذیرند دیگر در خاورمیانه هیچ چیز نخواهد ماند.
تمدن را داعش از بین می برد و هویت نوین را غرب برای ما می نویسد. با شکل گیری هویت نوین زبان هم به راحتی عوض می شود ارزش های نوین حاکم خواهد شد و بهتر بنویسم مردمان خاورمیانه در مقابل صنعت فرهنگ سر تعظیم فرود می آورند و از آن به بعد به یک مصرف کننده صرف تبدیل خواهند شد. در هر روی بر رهبران کشورهای خاورمیانه واجب است در سیاست های خود تجدید نظر کنند و صلح را بر منطقه حاکم کنند تا هویت نوین در غرب شکل نگیرد و انتقال مرجعیت روی ندهد.