درد دلی با معلمین همکار

روزنامه آفتاب یزد درمطلبی با عنوان «درد دلی با معلمین همکار» این گونه آورده است:

‬ معلمین ما در شرایط بسیار دشواری قرار گرفته اند. مشکلات درون سازمانی در نظام آموزشی مانند نمره سالاری، محتوا و درس محوری، مدرسه سروری، آزمون زدگی، تنبیه بدنی، معلم سالاری، آموزش طوطی وار، عدم آموزش هنر اندیشیدن و کلاس‌های بی‌روح، خشک و ملال‌آور از یک سو و گرفتاری‌های برون سازمانی مانند مداخله عناصر فراوان در نظام تربیتی کودکان و نوجوانان، تعدد مراکز تعلیم و تربیت و تکثر مدل‌ها و الگو‌های آموزشی از سوی دیگر منجر به فروپاشی قدرت خانواده‌ها و کاهش شدید اقتدار والدین شده است. اگر معلمی پرورش را مقدم بر آموزش می‌داند و پیش از تعلیم دغدغه تربیت دارد باید، چون شمع بسوزد تا روشنی بخش جامعه خویش گردد. در این دوران نابسامان و آشفته به لحاظ تربیت فرزندان خوراک فکری کودکان در قالب‌های متنوع و با ذائقه‌های گوناگون در آشپزخانه‌های بیگانگان تدارک دیده می‌شود. درواقع فقط جسم فرزندان پیش ما است و افکار و اندیشه‌های آنان به آنسوی مرز‌ها توجه دارد. تعلقات کاملی به طرف بیگانگان پیدا کرده اند. در چنین مقطعی کار تربیت امری بس دشوار و سخت می‌باشد. بمباران مداوم شبکه‌های ماهواره‌ای و شبیخون فرهنگی بی‌امان دشمنان از آن سوی برج و بارو‌های مرز‌ها تاکنون تلفات سنگینی را برایمان به همراه داشته است و فعالیت آموزشی و پرورشی را بسیار دشوار کرده است. در عصری که والدین تاب تحمل فرزندان خویش را ندارند و به دلیل شکاف نسلی و تفاوت فکری سخن مشترکی با یکدیگر ندارند و فقط جسم‌هایشان زیر یک سقف مشترک قرار دارد تعلیم و تربیت بسیار دشوار است. معلمی درچنین شرایطی بسیار جانکاه و سخت و حتی دشوارتر از کار در معدن است. مع الاسف به علت سختی‌های کار تربیت در این دوره چه بسا بسیاری از مراکز آموزشی صرفا جوان داری یا کودک‌داری می‌کنند. یعنی فقط کودکان را بدون هیچ آموزش مفید و موثر، نگهداری می‌کنند. در این مراکز کودکان نه تنها تربیت نمی‌شوند بلکه بد تربیت نیز می‌گردند. درواقع این مراکز خلاف اهداف و فلسفه وجودی خویش عمل می‌کنند. اینک معلمین ما که رسالت تربیت نسلی فکور را به عهده دارند باید با تلاش و کوشش‌های پیوسته، بی‌وقفه فعالیت کنند تا بتوانند نسلی شجاع، مطالبه‌گر، مصمم، پرسش‌گر، با هدف‌های عالی و عزم‌های مستحکم، شاد، منظم، مقاوم در مقابل سختی ها، نترس، خلاق، مبتکر و فکور تربیت کنند. در این شرایط دشوار راه بس سخت است و طولانی. معلمین باید بی‌وقفه در تلاش باشند تا ابتدا بر مشکلات برون سازمانی و سپس بر گرفتاری‌های درون سازمانی فائق آمده و نسلی با ویژگی‌های منحصر به فرد برای فردایی درخشان تربیت کنند.